Emrava

Abdullah İbn Abbâs ( radiya'llâhü anh)'ın azadlısı Kureyb'ten rivayet edilmiştir: “Abdullah İbn Abbâs'm, Mekke ile Medine arasında bulunan Kudeyd^de yada Usfân'da bir oğlu vefat etmişti. Bunun üzerine Abdullah İbn Abbâs: “Ey Kureyb! Bak, oğlumun cenazesine ne kadar cemaat toplanmış” dedi. Kureyb der ki: “Bunun üzerine dışarıya çıktım. Bir de baktım ki, oğlunun cenaze­sine bir çok insan toplanmış. Bunu ona haber verdim. Abdullah İbn Abbâs: “Bu toplananların kırk kişi olduğunu söyleyebilir misin?”  diye sordu. Kureyb: “Evet” diye cevap verdi. Abdullah İbn Abbâs: “Öyleyse cenazeyi musallaya çıkarın. Çünkü ben, Rasulullah (salla'llâhü aleyhi ve sellem)'i: “Hiçbir müslüman kişi yoktur ki, ölüp de Allah'a kesinlikle şirk koşma­yan kırk kişi cenazesinde bulunup namazını kılarsa Allah bunların o kimse hakkındaki şefaatlarını kabul eder” buyururken işittim. [ [Ebu Dâvud, Cenaiz 41-42, 3170; İbn Mâce, Cenaiz 19, 1489; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/277.]   “Hangi Müsl

G i r i ş Yüzyıllardan beri İslam dinine insansal dünyada büyüklük ve canlılık katan Osmanlılar, ilk olarak 1299 yılında bugün küçük bir şehir olan S ö ğ ü t’te kuruldu. Doğu Roma, yani Bizans İmparatorluğunun zayıflıkları, Bizans’ın Osmanlılar tarafından fethedilmesini cazip kıldı. Osmanlıların büyük başarıları 14. yüzyılda başladı. Onlar, Anadolu’yu fethetti ve 1355 yılından sonra Avrupa’ya geçti. Osmanlılar, 1453 yılında Konstantinopolis’i (İstanbul) aldı ve büyük imparatorluklarının başkenti yaptılar. Onlar, 16. yüzyılda Afrika ve Asya üzerindeki egemenliklerini genişlettiler ve 1529 yılında Viyana’yı kuşattılar. Bu dönemde imparatorluk en yüksek noktasına ulaştı. Bundan sonra ise, bir gerileme süreci içerisine girdi. İç ve dış nedenlerden kaynaklanan bu gerileme çöküş sürecini ortaya çıkardı. Bu çöküş süreci, 18. yüzyılın sonuna doğru hızlandı ve sonunda “Boğaz’daki hasta adam” yaklaşımına neden oldu. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra Kemal Atatürk ve arkadaşları cumhuriyet ilan