Dolu mu?
Bir gün Sufi bir testi aldı ve onu taşlarla doldurdu. - Sürahi dolu mu? öğrencilerine sordu. - Elbette tereddüt etmeden cevap verdiler. Sonra Öğretmen taşların üzerine çakılları döktü ve sürahideki boş alanı işgal etti. - Kavanoz şimdi dolu mu? - Öğretmene sordu. - Şimdi, elbette, - öğrenciler tereddüt etmeden cevap verdiler. Sonra Öğretmen sürahiye ince nehir kumu döktü ve taşlar ve çakıllar arasındaki boşluğu işgal etti. - Kavanoz şimdi dolu mu? - Öğretmene sordu. - Şimdi, muhtemelen dolu, - dedi öğrenciler tereddütle. Sonra Öğretmen bir bardak su aldı ve bir sürahiye boşalttı. - Kavanoz şimdi dolu mu? Öğretmen tekrar sordu. - Eh, dolu görünüyor, - uyumsuz sesler duyuldu. Sonra öğretmen sürahiye birkaç kaşık tuz ekledi. Tuz çözüldü ve sürahiyi doldurdu. - Kavanoz şimdi dolu mu? - Öğretmene sordu. Öğrenciler sessizdi. ** Aşk bir ağaç gibidir; kendi kendine büyür, tüm varlığımızda derin kökler alır ve çoğu zaman kalbimizin yıkıntılarında bile yeşillenmeye ve çiç
